In de categorie met minder betrouwbare landen vind je twee landen die sowieso gebukt gaan onder een imago van een minder effectieve infrastructuur. Curaçao en Panama hebben niet de goede reputatie van een betrouwbaar en stabiel politiek klimaat, waar de meest betrouwbare landen (bijvoorbeeld EU-landen) dat wel hebben. Tegelijkertijd zijn dit natuurlijk geen bananenrepublieken en zijn beide landen in theorie prima in staat om een krachtige wet neer te zetten, waaruit een betrouwbare vergunning kan rollen. In de praktijk zien we echter dat die vergunningen op een aantal punten tekortschieten. Op de startpagina is er een algemene inleiding op casino vergunningen (ook zeer betrouwbare).
De organisatie van de beide vergunning is totaal anders. Op Curaçao is de organisatie een administratieve puzzel, wat op zich al een minpunt is. Hoewel Curaçao een organisatie heeft die online vergunningen aanbiedt en de regels oplegt, heeft het er veel van weg dat dit geen overheidsorganisatie is. Daarmee is het dus heel beperkt in bijvoorbeeld het opleggen van boetes of uitdelen van andere straffen. Een ander probleem met een private organisatie die vergunningen verleend, is dat zo’n organisatie voor z’n inkomen afhankelijk is van de vergunningshouders. Dit kan gezien worden als heel duidelijk voorbeeld van belangenverstrengeling. Bovendien is er geen enkele transparantie over de regels vanuit de organisatie zelf.
Voor Panama ligt de organisatie iets anders. Er is een kansspelcommissie die bij een ministerie is aangesloten, de wet staat in het Engels online en de regels die spelers beschermen tegen malafide praktijken staan allemaal in de wet. Het probleem van Panama is vooral dat de echte structuur niet aanwezig is: de kansspelcommissie is nauwelijks te vinden en mede daardoor is het compleet onduidelijk hoe en/of de regels worden gehandhaafd.
Zoals genoemd is er op Curacao een organisatie die de vergunningen regelt voor casino’s. Hoewel de transparantie ver te zoeken is, valt er wel een beetje op te maken uit de informatie die gespecialiseerde advocatenkantoren bieden. Een vergunning kost ongeveer $36.000, een bedrag dat vele malen lager is dan we over het algemeen zien bij meer betrouwbare vergunningen. De voorwaarden voor het krijgen of behouden van een vergunning zijn echter onbekend.
Voor een vergunning op Panama betaal je niet veel meer, al moet je per jaar nog $20.000 betalen om de vergunning te verlengen. De eisen voor een vergunning zijn wel bekend en verschillen weinig van die van meer betrouwbare vergunningen.
De Panamese wet verschilt in regels heel weinig van alle andere wetten. Voor Curacao geldt dat een wet (of zelfs een document met reglementen die in de praktijk worden aangehouden) niet te vinden is.
Zowel Panama als Curacao lijkt op het eerste gezicht de zaakjes op orde te hebben, maar bieden eerder een façade die er goed uitziet dan een vergunning waar je als speler blindelings op kunt vertrouwen. Bij de vergunning van Curaçao komen de problemen naar voren in de aanvraag van een vergunning, terwijl Panama juist in de problemen komt als het gaat om het naleven van de voorwaarden van een vergunning. Die onduidelijkheid zorgt ervoor dat de gokvergunning minder betrouwbaar is. Dit betekent niet dat casino’s met die vergunning automatisch ook minder te vertrouwen zijn, maar dat de eventuele betrouwbaarheid niet samenhangt met de vergunning.
